วันพฤหัสบดีที่ 13 พฤษาคม ปี. 21xx สามวันหลังจากเกม Duel World - Battle of Network ออกขายไปทั่วโลก
การดูเอลในโลกแห่งเกมได้เริ่มขึ้นทันทีเมื่อเกมนี้ออกขายไป
เวลา 10.57 น. ณ เขตการปกครองที่ 7 ในลูซัส เขตการปกครองที่ขึ้นชื่อเรื่องอุตสาหกรรมการผลิตพลังงาน ไม่ว่าจะเป็นพลังงานทางเลือกหรือพลังงานทดแทน แต่ในเขตแห่งนี้ พวกเขาไปเน้นพัฒนาอุตสาหกรรมมากกว่าที่อยู่อาศัย ทีนี้จึงเปรียบเสมือนชนบทให้เมือง มีบ้านไม่กี่หลังที่ดูยิ่งใหญ่และดูหรูหรา ส่วนใหญ่คนเหล่าจะเป็นคราบครัวที่หน้าที่การงานระดับสูงในอุตสาหกรรมนั้นๆ ส่วนคนที่มีหน้าที่การงานต่ำกว้าหรือทำการในเขตอื่น บ้านเรือนก็ดูธรรมดา อย่างมากก็บ้านสองชั้น แน่นอว่าที่นี้ มีการเล่นเกม ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ พวกใช้เวลาว่างจากการทำการเล่นเกมกัน ที่นี้จึงมีร้านเกมให้บริการ ร้านเกมร้านเดียวในเขต 7 ร้านเกมทอมมี่ ร้านเกมเล็กแต่เกมให้เลือกซื้อมากมาย ไม่ว่าจะเกมกระดาน เกมคอมพิวเตอร์ เกมคอนโซล และแน่นอนมีดูเอลมอนสเตอร์ด้วยในวันนี้เกมจากซีซาร์มาส่งช้ากว่ากำหนด พวกเด็กหรือแม้กระทั่งผู้ใหญ่กำลังยืนรอซื้อเกมนี้
"เมื่อไรจะมาซักทีละเนี่ย เซ็งเป็นบ้า..." ชายหนุ่มผมยาวสีแดง มีจะงอยผมข้าวหน้าเป็นเอกลักษณ์ รวบผมมัดยาวเป็นหางม้า ดวงตาสีน้ำตาล คิ้วหนาพอสมควร ใบหน้าคมเข้ม สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวแล้วสวมสีโค๊ทสีน้ำเงินทับอีกที สวมกางเกงยีนสีดำ ร้องเท้าผ้าใบสีน้ำตาล เขามายืนรอตั้งแต่ 9.00 น ตอนนี้คนเยอะมากเขาทำหน้าตาเซ็งที่ต้องยืนคอยแบบนี้ และไม่นานนักนั้นเอง รถบัญทุกสินค้าของบริษัทซีซาร์คนสีขาวก็มาถึง ตาแก่คนหนึ่ง รูปร่างท้วมผิวสีน้ำตาล ใบหน้ามีหนวดเครารุงรังสีเทาปนดำ แววตาหน้ากลัวและดุดัน สวมผ้าโผกหัวสีน้ำเงิน ใส่เสื้อคอกลมสีแดงมีรูปวัวลายการ์ตูนสีน้ำตาลและสวมกางเกงขายาวสีน้ำเงินกับรองเท้าหนังสีดำ ซึ่งเขาเป็นเจ้าของร้านเกมชื่อว่าไดโลโก้ เขาออกมาถือไม้เบสบอล ออกมาไล่ลูกค้าที่ขวางทาง ทางส่งสินค้าของรถ
"หลบไป ถ้าอยากได้เกม ก็ไปต่อแถวเดี๋ยวนี้ ทันทีที่สินค้าลำเลียงจากรถนี้จนหมด ร้านของฉันจะเปิดขายทันที ไป๊!" ไดโลโก้ตะโกนและชี้ไม้เบสบอลของเขาไปที่หน้าร้านที่มีประตูเหล็กปิดอยู่ สิ้นคำพูด ผู้คนที่นั่งเซื่องซึม ก็ลุกหือไปต่อแถวทันที เหตุการณ์หน้าชุลมุนหนัก
"เฮ้ยยยยยยย วุ่ยวายอะไรกัน เข้าแถวดีๆ ซิวะ ไอ้พวกแมลงสาบ ไม่งั้นฉันไม่ขายเกมนี้ให้พวกแกนะโว้ย" ไดโลโก้ตะโกนลั่น พนักงานที่ขนของยังตกใจเสียงแก เลยทำของหล่นกันไปหมด
"ตาแก่ไดโลโก้ งี่เง่าได้ตลอดซินะ" เด็กหนุ่มผมสีแดงคนนั้นพูดเบาๆ แต่ดูเหมือนว่าหูของไดโลโกจะได้ยินเข้า
"แกบ่นของแก เจ้าเซน เด็กติดเกมจอมแสบ " ตาแก่ตะโกนใส่สนั่นไปทั่ว
"อะไรของลุง ฉันไม่ได้พูดอะไรซักหน่อย" เซนตอบแบบหน้าตารำคาญ
ไดโลโก้เดินเข้าไปหาเข้าในแถวด้วยความเร็วชนิดหน้าไปประจันกัน เซนตั้งตัวไม่ทัน เกือบล้มลง
"แกคิดว่าฉันแก่เกินไปแล้วซินะ แกอย่ามาดูถูก อดีตทหารพรานนะเว้ย" ไดโลโกตะโกนใส่
"แล้วทำไมอดีตทหารพรานถึงมาเป็นเจ้าของร้านเกมได้ละ ลุง" เซนตะโกนถามกลับ
ไดโลโก้นิ่งไปซักพัก ทำท่าคิด แล้วก็หันกับมาพูดกับเขาต่อ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มีความสุข ดูแล้วชวนสยอง ว่า "เพราะฉันรักเกมไงละ มันเป็นความใฝ่ฝันของฉันยังไงละ เจ้าพวกโง่......"
"หน้าตาลุงชวนสยองชะมัด..."เซนพูดด้วยน้ำเสียงกวนประสาท
"หุบปากของแกไปเลย เจ้าเซน" ไดโลโก้ตะโกนใส่ แล้วเพ่งกบาลของเซนไปทีหนึ่งด้วยมือ จนเข้าหน้าหัน จากนั้นก็เดินไปเซ็คสินค้า ซึ่งดูเหมือนจะเสร็จแล้ว
"ตาแก่บ้าไดโลโก้..ฉันเป็นลูกค้านะ" เซนบ่น และไดโลโก้ก็มองค้อนใส่เขา เขาจึงยิ้มกลับให้ไดโลโก
หลังจากรถขนสินค้ากลับไป ประตูเหล็กที่ปิดอยู่ก็เปิดออก ร้านเกมทอมมี่เปิดแล้ว ผู้คนที่ต่อแถวรอใจจดใจจ่อที่ซื้อเกมนี้ ตาแกไดโลโก้ตะโกนโว้ย ให้จัดแถวดีๆ จากการขายเกมก็เริ่มขึ้น
คิวยาวเหยียด เซนเกือบจะหลับ แต่คนข้างดันมาทำให้เขาตื่น ดูนาฬิกาดิจิตอลสีเขียวของเขานี้ก็ปาไป 13.46 น.
จนในที่สุดก็ถึงคิวเขา เขายืนประจันหน้ากับไดโลโก้ที่เคาท์เตอร์ของร้าน เจ้าแก่นั้นมองเขาด้วยใบหน้าที่ดูซะใจแวพูดแบบเบาๆ ซึ่งหากเจ้านี้พูดเบาหมายถึงเรื่องไม่ดี อย่างยิ่ง จนทำให้คนที่ต่อแถวข้างหลังต้องนิ่งเงียบฟัง
"ของหมดแล้ว ไสหัวไปซะ" ไดโลโก้ ตอบเบาๆ ด้วยสีหน้าซะใจมองมาที่เขา
พอจบการสนทนา เสียงโว้ยวายด้านหลังก็ดั่งสนั่น ตาแก่ไดโลโก้เดินแสยะยิ้มออกมาหน้าร้านแล้วพูดด้วยเสียงปกติ นี้ถือว่ายังไม่แย่เท่าไร
"ความคุณทุกคนที่มาอุดหนุนร้านของผมนะครับ ของให้มีความสุขกับการเล่นเกม"
ทุกแยกย้ายกลับด้วยความผิดหวัง ต้องรออีกสองอาทิตย์ที่สินค้าล๊อตใหม่จะมาอีกรอบ ตามที่ตาแก่ไดโลโก้บอก เซนเดินกลับอย่าเซ็งๆ
"ให้ตายซิ ทำไมมันต้องมาตรงฉันด้วยน้า.........เซ็งโว้ย" เขาบน
"พี่เซนป็นอะไรเหรอ...?" เสียงของเด็กผู้ชายด้านหลังเขา ซึ่งตามเขามาตอนไหน เจ้าตัวยังไม่รู้เลย เด็กชายอายุราว 12 ปี ผมสั้นสีบรอน ดวงตาโต นัยต์สีฟ้า ใช่เสื้อคอกลมสีเขียวอ่อนและสวมเสื้อแขนยาวสีฟ้าทับ สวมกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลอมเหลืองกับรองเท้าผ้าใบของเด็กลายดาว
"ตามพี่มาตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย ร๊อคกี้?" หันไปถามเด็กน้อยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"ก็ตั้งแต่พี่เดินออกจากร้านลุงไดโลโก้ไงละ" ร๊อคกี้ตอบด้วยรอยยิ้ม
"ออ ยังงั้นเอง มิน่าพี่ถึงไม่รู้... แล้วนี้มาได้ไงละเนี่ย ไกลขนาดเนี้ย" เซนถามกลับ
"ก็มากับเพื่อนที่มาซื้อเกมไงละ เกมที่ร้านลุงไดโลโก้นะ"
เซนตำหน้าเซ็งอีกรอบเมื่อพูดถึงเรื่องเกม จากนั้นก็หันไปถาม
"แล้วเพื่อนเธอได้มันไปไหมละ?" เขาถามโดยเอาหน้าเขาไปจ่อร๊อคกี้ใกล้ๆ เพื่อเร่งการได้คำตอบ ร๊อคชักสีหน้าไม่ดีเมื่อโดยถามด้วยท่าทางแบบนี้
"คือแบบว่า ก็ได้นะ ฮะฮะฮ่าๆ" ร๊อคกี้ตอบไป พลางมือลูปตัวเองไป...
เซนเลือกเอาหน้าจ่อเมื่อได้รับคำตอบ แล้วกลับสู่สภาพเซ็งตามเคย เวลานี้กว่า 15.15 น. เซนเดินมากับร๊อคกี้ เขาพาร็อคกี้ไปส่งบ้านก่อนจากนั้น ก็เดินกลับบ้านตัวเอง
เซนเดินมาถึงบ้านหลังหนึ่ง บ้านสองชั้นแบบทาวเฮาท์ มีสนามหญ้าเล็กๆ หน้าบ้าน มีโต๊ะหินสีขาวและเก้าอี้หินสีขาวเล็กรายล้อมอยู่บนสนามหญ้า เขาเดินเข้าเปิดประตูเหล็กดัดรูปดอกกุหลาบ
"ถึงซักที บ้านแสนสุข.... อย่างน้อยที่นี้ก็ไม่มีเรื่องซวย" เซนบ่น ด้วยสีหน้ามีความสุข
เขาเดินเข้าไปเลื่อนเปิดประตูกระจกสีดำเข้าไปในบ้าน ภายในบ้านคือห้องนั่งเล่น มีเฟอนิเจอร์รับแขกอาทิ โต๊ะกระจกขนาดเล็กและโซฟาสีฟ้าอ่อนที่มีขนาดสำหรับนั่งคนเดียวสองตัวและนั่งสามคนหนึ่งตัว ทีวีจอแบนกว้าง 23 นิ้วแบนแขวงผนัง นอกจากนั้นยังมีห้องครัวและห้องเก็บของในชั้นล่างนี้ด้วยเขาเดินไปนั่งลงบนโซฟา หยิบรีโมททีวีที่วางอยู่บนโต๊ะกระจกเปิดทีวี
ทีวีนำเสนอข่าวเหตุการณ์ความไม่สงบในประเทศทางแถบตะวันออกกลาง แต่นั้นยังไม่น่าสนใจเท่ากับข่าวการแถลงข่าวของประธานบริษัทซีซาร์กรุ๊ป อิคาลอส ซีซาร์ ชายวัยกลางคน ผิวขาว หน้าคมเข้ม ดวงตาคมและนัยน์ตาสีฟ้า จมูกโด่งเป็นสัน ผมยาวตรงสีเงิน
"อย่างที่รู้กัน บริษัทเราเป็นบริษัทที่เป็นตัวแปรหลักของระบบเศรษฐกิจระดับต้น ไม่ว่าจะอุตสาหกรรมใด ก็ตาม เกมก็เช่นกัน ผมให้ความสำคัญกับมันมาก ผมเชื่อว่า" เขากล่าวแก่นักข่าวที่สัมภาษณ์เขา
"แล้วเทคโนโลยีที่คุณพัฒนาขึ้น มีส่วนได้ส่วนเสียกับไคบะ ครอปเปอเรชั่นและดินดัสเตียล อิลูชั่น หรือเปล่าครับ" นักข่าวคนหนึ่งถาม
"แน่นอนครับ ถ้าไม่มีพวกเขา เกมนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น พวกเราสามบริษัทรวมมือกันสร้างโปรเจ็คนี้ขึ้นมา เพื่อให้มันเป็นสิ่งที่สมบูรณ์แบบที่สุด ผู้คนจะได้โลดแล่นในโลกแห่งเกมอย่างแท้จริง" เขาตอบ
"แล้วเรื่องความปลอดภัยในอุปกรณ์ที่พวกคุณสร้างขึ้น มันจะมีผลข้างเคียงกับผู้ใช้งานมันหรือเปล่าคะ คุณมั่นใจได้ยังไงว่าอุปกรณ์ของคุณจะปลอดภัยๆ" นักข่าวหญิงคนหึ่นงถาม เอาซะนักข่าวคนอื่นเงียบไปเลย เขายิ้มรับทันที่ที่จบคำถาม
"เป็นคำถามที่โดนใจผมมาก ผมกำลังรออยู่ว่าใครจะถามคำถามนี้ และคุณผู้หญิงคนนี้ก็ถามขึ้นมา ผมยินดีอย่างยิ่งที่จะตอบ อุปกรณ์ของเราสำหรับใช้เล่นเกมนี้มีสามอย่างเท่านั้น คือ 1.ล๊อคอินเกียร์(Login Gear)อุปกรณ์มีรูปอย่างนี้" เขาตอบคำถามพร้อมยกเจ้าล๊อคอินเกียร์ให้นักข่าวเห็น มันมีรูปร่างเป็นวงแหวนสีขาวที่ทำจากพลาสติกผิวมัน สำหรับครอบศีรษะ มีไฟสัญญาณดวงกลมๆ เล็กๆสามตำแหน่งรอบวงแหวน ด้านหน้า ด้านซ้ายและด้านขวา และมีสวิตท์ล์กสำหรับเปิดปิดด้านหลัง
"จากที่เห็นเจ้านี้คืออุปกรณ์ที่จะเชื่อมคลื่นสมองของคุณเข้ากับระบบดิจิตอล เป็นระบบไร้สาย โดยไฟสัญญาณทั้งสามเป็นตัวบ่งบอกการทำงานของเครื่อง ไฟสีแดงด้านหน้าบ่งบอกถึงเครื่องยังไม่ได้ทำงานหรือยังไม่พร้อมจะทำงานหรือไม่ ไฟสีน้ำเงินด้านซ้ายบ่งบอกถึงการกระจายคลื่นเสียงชนิดพิเศษที่ทำให้ร่างกายของผู้ใช้หลับในขณะเข้าสู่โลกแห่งเกม และไฟสีเหลืองจะบ่งบอกว่าการดึงคลื่นสมองเขาเชื่อมกับระบบดิจิตอลของเกมนี้หรือยัง"
จากนั้นเขาก็หยิบกล่องสี่เหลี่ยมตัดมุมสีขาวที่ทำจากพลาสติกผิวมัน ด้านบนมีช่องวางล๊อคอินเกียร์ที่มีแท่งทองเหลืองเล็กๆ สามแท่งลักษณะเหมือนแท่นชาร์จไฟ ด้านหน้ามีสวิตท์เปิด/ปิดอยู่มุมซ้ายล่าง มุมขวามีปุ่มกดอยู่สามปุ่มเรียงเป็นหน้ากระดาน ด้านล่างของปุ่มพวกนั้นมีช่องสำหรับเสียบอะไรบางอย่าง ช่องมีเป็นสีเหลี่ยมผืนผ้ายาว มุมซ้านบนมีโลโก้บริษัทติดอยู่ ข้างๆ โลโก้ จะไฟสัญญาณสี่เหลี่ยมดวงเล็กๆสองดวงเนียงเป็นหน้ากระดานสีเขียว ข้างหลังกล่องจะมีพัดลมระบายอากาศและรูเสียบสายต่างๆ เช่น สายปลั๊กชาร์จไฟ สายแลน
"นี้คือ ดูเอลบ๊อกซ์(Duel Box) เป็นอุปกรณ์สำหรับประมวลผลและแปลงคลื่นสมองให้เข้าสู่ระบบเกม ด้านบนนี้นี้คือแท่นชาร์จไฟ ล๊อคอินเกียร์ ดานหน้าจะมีปุ่มสามปุ่มที่คอยควบคุม ปุ่มแรกคือปุ่มเริ่มทำงาน(Start) เป็นปุ่มที่สั่งการให้ล๊อคอินเกียร์เริ่มทำงาน ปุ่มที่สองคือปุ่มตรวจสอบ ปุ่มนี้จะทำการตรวจสอบสถานะของล็อคอินเกียร์ และปุ่มที่สามคือปุ่มแปลงคลื่น จะทำงานต่อเมื่อล๊อคอินเกียร์อยู่ในสภาพพร้อม จะทำการดึงคลื่นสมองของผู้ใช้มาแปลงให้เครื่องนี้ และทำการสั่งการล๊อคอนเกียร์ให้ปล่อยคลื่นเสียงชนิดพิเศษให้ร่างกายผ่อนคล้าย"
จากนั้นเขาก็ว่างดูเอลบ๊อกซ์ลง หยิบบางสิ่งให้ชุดสูทของเขาออกมา มันคือการ์ดดูเอลมอนสเตอร์ เป็นการ์ดเวทมนตร์ที่มีชื่อว่า "Login Card"
"เครื่องทั้งสองอย่างนี้จะทำงานไม่ได้ หากผู้เล่นไม่มีสิ่งนี้ คีย์การ์ดสำหรับเข้าเกม คุณจะเห็นช่องสำหรับเสียบการ์ดนี้ใต้ปุ่มควบคุม หากคุณไม่เสียบการ์ดเข้าไป ปุ่มควบคุมก็จะทำงาน"
จากนั้นรายการก็ถูกตัดมาที่ห้องข่าว เซนปิดข่าวทันทีแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน ไปยังห้องนอนของเขา เขาถอดเสื้อโค๊ทออก ล้มต้วลองบนเตียง แต่ยังไม่ทันไร เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น
"อะไรกันเนี่ย ฉันพึงจะนอนเองนะ" เขาบ่น
เขาลงไปหน้าบ้าน พบบุรุษไปรษณีย์ชุดสีฟ้ากับมอเตอร์ไซค์ของเขา
"มีของมาส่ง คุณ เซน ซิลลิอัส ช่วยยืนยีนรับขิงด้วยครับ" บุรุษไปรษณีย์ ยี่นเครื่องแท็บเล็ตให้เขา เซนกดยืนยันและรับกล่องพัศดุเข้ามา เขานำมาวางที่โต๊ะกระจกแล้วนังลงที่โซฟาดูว่าใคร ส่งมันมา
" ผู้ส่ง : อาคาซ ซิลลิอัส
ถนน. ซีซาร์ แขวง เวนดิเซีย เขตปกครองที่ 1
บริษัท ซีซาร์ กรุ๊ป จำกัด มหาชน. LZ1 10004"
"พ่อส่งของมาให้งั้นเหรอ เขาส่งอะไรมาเนี่ย หายกันไปเป็นปี ไม่บอกไม่กล่าวซักคำว่าไปไหน ไอ้เจ้านี้หนักชะมัด" เขาพูดด้วยใบหน้าที่ดูประหลาดใจ เขาแกะกล่องออกดูพบว่ามันคือ......
"นี่มัน Duel World - Battle of Network !" สีหน้าของตกตะลึงและดีใจ เขาหยิบมันขึ้นมา มันคือ Duel World - Battle of Network จริงๆ มีทั้งล๊อคอินเกียร์ ดูเอลบ๊อกซ์ และล๊อคอินการ์ด
"แต่ ทำไมมันไม่เหมือนกับในทีวีละเนี่ย แถมเก่าอีกตั้งหาก พ่องี่เง่าคิดอะไรของเขาเนี่ย" เขาสังเกตเห็นว่ามันแตกต่างจากของท่เขาเห็นนทีวี เจ้าเครื่องนี้มีสีดำ ทำจากโลหะ ไม่มีโลโก้ของบริษัท มีแต่ข้อขวานที่เขียนไว้ว่า "LVM8" และล๊อคอินการ์ดก็ไม่เหมือนกับการ์ดที่เข้าเห็น มันเป็นรูปมอนสเตอร์สีดำและฉากหลังภาพก็เป็นสีเทา ข้อความในการ์ดเขียนแตกต่างกัน เขียนว่า
"ไปยังโปรเจ็คลับ - ดูเอลเวิร์ล
(ช่วยฉันด้วย)"
"อะไรกันการ์ดใบนี้ รู้สึกไม่ดีชะมัด" เอามองดูมัน
"ช่วยด้วย..........." เสียงเด็กผู้ชายดังขึ้น แต่ไม่รู้ว่าใครคือเจ้าของเสียง เซนตกใจและมองหาเจ้าของเสียง
"สงสัยคิดไปเอง เจ้าการ์ดใบนี้มันชวนสยองจริงๆ"
เซนหยิบของใส่กล่องเอาขึ้นไปบนห้องของเขา ทำการติดตั้งอุปกรณ์พร้อมเสร็จสรรพ
"เอาละ ดูซิว่ามันใช้การได้ไหม" เขาเอาล๊อคอินเกียร์มาสวมที่หัวของเขา กดปุ่มพร้อมใช้งาน เสียบการ์ดเขาไปในดูเอลบล๊อค ทันที่กดครบทั้งสามปุ่ม เขารู้สึกง่วงนอน
"ง่วงชะมัด ...." เขาพูดไปห้าวไป เดินไปที่เตียง ล้มตัวนอนหลับอย่างสบาย.....
"สวัสดีครับ........." เสียงกล่าวทักทายจากชายคนหนึ่ง......ขาวชุดหนังสีดำ สวมเสื้อโค้ทสีขาวที่มีคอปกและชายเสื้อยาวถึงเข่าและเขาสวมหมวกที่เหมือนกับมังกรสีขาว
เซนรู้สึกตัวขึ้นมา พบว่าเขาอยู่ให้พื้นที่โล่งสีขาวโผลน และเขาสวมชุดรัดรูปสีขาว
"ฉันอยู่ในเกมเหรอ" เขาถามชายผู้นั้น
"ถูกต้องครับ นี้คือ โนวิดโซน (Novice Zone) นี้คือที่เริ่มต้นของทุกคน ผมคือไคบะแมน ผมจะอธิบายเกี่ยวกับเกมนี้และพาคุณไปทดสอบ ก่อนที่คุณจะเข้าสู่โลกแห่งเกมนี้โดยสมบูรณ์ กรุณาตั้งชื่อคุณในเกมนี้ด้วย" พอไคบะแมนพูดจบก็มีกรอบสี่เหลี่ยมปรากฏลอยอยู่ต่อหน้าของเขา มันเป็นช่องให้กรอกชื่อ เขาทำการกรอก โดยใช้ชื่อว่า "ไซเลนเซอร์"(Silencer)
"ชื่อถูกตรวจสอบ ไม่ซ้ำกับผู้เล่นคนอื่นๆ ชื่อได้รับการอนุมัติ" เขาตรวจสอบและบอกเซนต์
"เอาละครับ คุณไซเลนเซอร์ ผมจะอธิบายถึงเกมนี้...เกมนี้คือการแนวคิดที่จะเอาดูเอลมอนสเตอร์และเกมอาพีจีมารวมกัน โดยผู้เล่นจะเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ของโลกแห่งดูเอล แต่เป็นเผ่าพิเศษ เรียกว่า ดูเอลลิสซ์"
"เออ เหมือนกัน พวกจูนเนอร์ ตูน ดูอัล อะไรแบบนั้นหรือเปล่า" เซนถาม
"ถูกต้องครับ.... คุณจะมีบทบาทในฐานะมอนสเตอร์ แต่คุณมีอะไรมากกว่าเป็นมอนสเตอร์ ก่อนอื่นเลือกธาตุและเผ่าพันธุ์ของคุณซะก่อนครับ"
พอเขาพูดเสร็จ กรอบสี่เหลี่ยมอันใหม่ก็ปรากฏขึ้น คราวนี้เป็นตัวเลือกรูปแบบตัวละคร มีธาตุ 6 ธาตุ มีเผ่าพันธุ์ 22 เผ่า
"อืม เอาอะไรดีน้า...... เยอะแยะไปหมด อืม" เซนกำเลือกดู เพราะแต่ละเผ่าจะมีชุดแตกต่างกันออกไป
"การเลือกธาตุและเผ่ามีผลในต่อสู้ด้วยนะครับ เช่นคุณอยู่บนพื้นที่ที่มีผลเพิ่มพังโจมตีหรือความสามารถให้กับธาตุหรือเผ่าต่างๆ หากคุณเป็นธาตุหรือเผ่านั้นๆ คุณก็จะได้รับผลไปด้วย ช่วยให้คุณได้เปรียบในการต่อสู้" ชายคนนั้นกล่าว
"ออ งั้นฉันเลือกนี้แล้วกันจอมเวทย์ ธาตุแสง" เขากดเลือกและกำลังจะไปกดยืนยัน
"ทิ่มๆ อย่างนาย ไม่เหมาะกับจอมเวทย์หรอก นายมันโง่เกินไป" เสียงเด็กผู้ชายเสียงเดิมดังขึ้นอีกแล้ว แต่คราวนี้ดังขึ้นข้างหูของเขา
"เสียงใครนะ ใครพูด?" เซนมองหาเจ้าของเสียงแต่ไม่เจอเช่นเดิม มีเพียงเขากับชายคนนั้นเท่านั้น
"ขนาดในเกม ฉันยังประสาทเสียได้อีกหรือนี้ บ้าชะมัด" เขาบ่น แต่ดูเหมือนเขาจะคิดเสียงนั้นที่บอกเขาดูเหมือนจะจริง เขาจึงเปลี่ยนไปเลือกนักรบแทน จากนั้นกดยืนยัน
ทันทีที่เขากดยืนยัน ชุดของเขาก็เปลี่ยนเป็นเสื้อเกราะเหล็กอ่อน สวมเข็มขัดสีน้ำตาล กางเกงขายาวหนังสีดำ ถุงมือและรองเท้าบู๊ตหนังสีน้ำตาล
"ว้าว เท่ห์ซะไม่มี" เขายอตัวเอง
"หลงตัวเองชะมัด" เสียงนั้นดังข้างหูเขาอีกแล้ว
"แกเป็นใคร กวนประสาทฉันอยู่นั้นละ โผล่ออกมาซิ" เขาโวยวายมองหาเจ้าของเสียง แต่ก็ไม่เจอเช่นเดิม เอาเริ่มทำหน้าหงุดหงิด แต่ไคบะกพูดต่อ
"เลือกธาตุและเผ่าเรียบร้อยแล้วซินะครับ จากนี้ไปจะเป็นอธิบายเกี่ยวกับระบบการต่อสู้ภายในเกมนี้ การต่อส็ภายในเกมนี้มี 2 อย่างคือ การดูเอล และมอนสเตอร์ไฟติ้ง"
"มอนสเตอร์ไฟติ้งคืออะไร?" เซนถามกลับ
"มอนสเตอร์ไฟติ้ง คือ การต่อสู้ด้วยระบบเกมอาพีจี การต่อสู้แบบประลองโดยการอาวุธหรือไอเท็ม แต่ในเกมนี้ ไอเท็มก็คือการ์ดดูเอลมอนสเตอร์ "
"ผมจะพาคุณไปทดสอบความเข้าใจ ใน Train Quest 1"
เมื่อไคบะแมนพูดจบ พื้นที่สีขาวก็กลายสีดำสนิท แล้วมีเส้นแสงสีเขียววาดไปรอบและแล้วก็เปลี่ยนไปเป็นทุ่งหญ้าสีเขียวขจี ดูร่มรื่น มองไปไกลเห็นภูเขาลูกใหญ่สีดำทมึนสองสามลูก สายลมพัดลมเย็นสบาย มันยากจะเชื่อว่านี้คือโลกแห่งเกม เซนมองทิวทัศน์โดยรอบจนลืมชายผู้สอนคนนั้น
"เอาละครับที่นี้สวยงามใช่ไหมครับ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า ผมจะสอนเรื่องสถานะตัวละครให้กับคุณ ดูที่ข้อมือขวาของคุณนะครับ" ชายผู้นั้นกล่าว เซนมองดูที่ข้อมูลขวาของเขา จู่ๆ ก็เส้นแสงสีเขียววาดรอบๆ ข้อมือขวาของเขาและมันก็กลายกำไรข้อมือขนาดใหญ่ ดูเหมือนจะทำจากโลหะทองเหลือง หุ้มข้อมือจนถึงครึ่งแขนท่อนล่าง ด้านบนของกำไลข้อมือนั้นมีปุ่มวงกลมที่ถูกแบ่งเป็นสีส่วน ได้แก่ แดง เหลือ น้ำเงิน แล้วก็เขียว ปุ่มเขียวมุมขวาบนมีตัวอักษรภาษาอังกฤษเขียนว่า Duel/Fighting ปุ่มสีน้ำเงินมุมซ้ายบนมีตัวอักษรภาษาอังกฤษเขียนว่า Menu ปุ่มสีเหลืองมุขวาล่างมีตัวอักษรภาษาอังกฤษเขียนว่า Deck และปุ่มสีแดงมีซ้ายล่างมีตัวอักษรภาษาอังกฤษเขียนว่า Logout
"นี้มันอะไรกันละเนี้ย?" เซนถาม
"นั้นคือ ดูเอลบราเซอร์ คนที่เป็นดูเอลลิสซ์เท่านั้นที่จะมี ซึ่งสำหรับของเผ่านักรบจะเป็นทองเหลือง กรุณากดปุ่มสีน้ำเงินครับ"
เซนกดตามที่เขาบอก กรอบเมนูสี่เหลี่ยมก็ปรากฏขึ้น มีเมนูให้เลือกมากมาย
1. Status Character 2. Team Up 3. Equipment 4. Profession 5. Party/Guild 6. Quest |
"เอาละครับจากนั้นเลือก Status Character ผมจะสอนให้คุณรู้จักมันนะครับ"
เซนกดตามที่เขาบอก ข้อความเมนูหายไป ปรากฏข้อความใหม่ขึ้นมา
Name : Silencer Level/Rank : 0 Attribute : Light Type : Warrior Title : --- Profession : --- Class : --- Rating : --- Guild : --- ______________________________________ Life Point : 1000 Life Point Restore : 1/Second Attack : 100 Critical Hit : 0% Defense : 100 Attack Speed : 0% Move Speed : 0% Evasion : 5% Luck : 0% Monster Resistant : 0% Spell Resistant : 0% Trap Resistant : 0% |
" สถานะจะถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน คือ Profile และ Fighting ในส่วนของ Profile นั้นผู้คนอื่นจะดูของคุณได้ จะเป็นการแจกแจงรายละเอียดพื้นฐานในการเข้าสังคมของคุณ"
"ในส่วนของ Fighting จะเป็นส่วนสำคัญของผู้เล่นใช้ในการต่อสู้ ผมจะอธิบายดังนี้นะครับ
Status | คำอธิบาย |
Life Point | พลังชีวิตของผู้เล่น เหมือนกับการดูเอล แต่ต่างกันตรงที่ไม่ได้เริ่มที่ 4000 พลังชีวิตจะมากน้อยขึ้นอยู่กับ Level หรือ Rank ของผู้เล่น มีหลักการคำนวณดังนี้ 500 + ( level * 500 [ Rank * 1000]) แต่หากทำการดูเอล LP ของคุณจะเท่ากับ 4000 |
Life Point Restore | สำหรับในการต่อสู้ ในช่วงต่อสู้ LP จะไม่มีการฟื้นฟูจนกว่าจะจบการต่อสู้ การฟื้นฟูจะทำการฟื้นฟูต่อวินาที เริ่มที่ 1/sec |
Attack | พลังโจมตีของผู้เล่น มีหลักการคำนวณดังนี้ 100 + (Level * 200 [ Rank * 500]) |
Critical Hit | โอกาสสร้างความเสียหาย 2 เท่าของพลังโจมตี เริ่มที่ 0% |
Defense | พลังป้องกันของผู้เล่น หากรับการโจมตีที่เกินพลังป้องกันเข้า ความเสียหายนั้นที่เกิดจากส่วนต่างจะไปหักลบ LP แทน มีหลักการคำนวณดังนี้ 100 + (Level * 200 [ Rank * 500]) |
Attack Speed | ความเร็วในการโจมตี มีหลักการคำนวณดังนี้ 2%* Level (10% * Rank) |
Move Speed | ความเร็วในการเคลื่อนที่ของผู้เล่น 10%* Level (20% * Rank) |
Evasion | อัตราการหลบหลีกการโจมตีทางกายภาพและผลของการ์ด คำนวณเป็นเปอร์เซ็นต์ 5% |
Luck | อัตราความสำเร็จในจับมอนสเตอร์หรือผนึกเวทมนตร์/กับดักสำเร็จ หรือค้นหามอนสเตอร์หรือเวทมนตร์/กับดักชนิดพิเศษได้ง่ายขึ้น เป็นต้น คำนวณเป็นเปอร์เซ็นต์ดังนี้ 1.5%*Level/Rank |
Effect Resistant | ความเสียหายที่เกิดจากผลของการ์ด ซึ่งไม่สามารถนำมาหักล้าง พลังป้องกันได้ จะทำการลดถอนลดเป็นเปอร์เซ็นต์ แบ่งเป็น 3 ประเภท 1.ผลจากเวทย์ 2.ผลจากกับดัก 3.ผลจากมอนสเตอร์ เริ่มต้นที่ 0% |
ค่าสถานะเหล่านี้คุณจะได้เพิ่มตามจำนวนเลเวลและแรงค์ของคุณ นอกจากนั้นคุณยังได้ค่าสถานะเหล่านี้เพิ่มเติมจากระบบสวมใส่อีกด้วย ซึ่งผมจะพูดขึ้นหลังจากนี้"
"เยอะจังแฮะ..." เซนบ่น แต่ไคบะแมนก็ไม่ได้สนใจอะไร เขาเริ่มการสอนขั้นต่อไป
"กดปุ่มสีน้ำเงินอีกครั้งเพื่อกลับไปยังเมนูก่อนหน้า จากนั้นขอให้คุณเลือก Equipment นะครับ"
เซนทำตามที่บอก คราวนี้ เมนูขึ้นข้อความใหม่ นอกจากนั้นยังมีรูปวงแหวนสองวงซ้อนกันอยู่ วงด้านในเขียด้วยอักษรประหลาดที่เขาไม่เคยเห็น รอบๆ วงแหวนมีรูปสี่เหลี่ยมห้ารูปวางล้อมรอบวงแหวน และมีรูปสี่เหลี่ยมอยู่ตรงกลางวงแหวนอีกหนึ่งรูป
 | |
Head | --- |
Arm | --- |
Body | --- |
Leg | --- |
Boot | --- |
Weapon | --- |
"เอาละครับ คุณ ไซเลนเซอร์ สิ่งที่คุณเห็นมันคือระบบสวมใส่ คุณเป็นตัวละครตัวหนึ่งในเกม ชนั้น คุณอาจจะเบื่อกับชุดเก่าๆ ของคุณ คุณสามารถเปลี่ยนเสื้อผ้า หาอาวุธมาใช้ ได้โดยใช้การ์ดดูเอลมอนสเตอร์"
"ใช้ยังไงละ ฉันไม่เข้าใจ?..." เขาถามและทำท่าทางสงสัย
"รูปสี่เหลี่ยมทั้งหกรูปนั้นก็คือช่องใส่การ์ด การ์ดสวมใส่ในดูเอลมอนสเตอร์ก็คือการ์ดเวทมนตร์สวมใส่หรือกับดักบางใบที่สวมใส่ได้ นอกจากนั้นก็ยังมีมอนสเตอร์ยูเนียนอีก คุณสามารถแต่งตัวตามแบบของคุณเองได้ นอกจากนั้นแล้วการ์ดแต่ละใบจะค่าสถานะหรือความสามารถพิเศษได้กับคุณดังนี้
การ์ด | ผลที่ได้ |
เวทมนตร์สวมใส่ | · ได้เอฟเฟ็คของการ์ดใบนั้น · + 1% Spell Resistant |
กับดัก(ที่มีผลสวมใส่ได้) | · ได้เอฟเฟ็คของการ์ดใบนั้น · + 0.5% Trap Resistant |
มอนสเตอร์ | · + 0.25% Monster Resistant · + Status อื่นๆ ขึ้นอยู่กับ Level / Rank , ธาตุ , เผ่าพันธุ์, Rarity |
ในกรณีที่เป็นการ์ดเวทมนตร์/กับดักสวมใส่หรือมอนสเตอร์ยูเนี่ยนนั้น คุณจะสามารถใช้งานได้โดยตรง แต่สำหรับมอนสเตอร์ชนิดอื่นๆ คุณไปทำการสังเคราะห์มันซะก่อนเพื่อแปรสภาพการ์ดให้เป็นมอนสเตอร์ยูเนี่ยน การ์ดแต่ละใบไม่ใช่ใส่ได้ทุกส่วน มันจะมีข้อกำหนดตามรูปร่างของมัน"
จากนั้นไคบะแมน ยกมือของซ้ายของเขาขึ้นถึงหน้าออก เส้นแสงสีเขียวก็วาดรูปสี่เหลี่ยมขึ้นลอยอยู่เหนือมือของเขา จากนั้นมันก็กลายเป็นการ์ด ไคบะแมนส่งมันมาให้เขา การ์ดใบนั้นหายเข้าไปในดูเอลบราเซอร์ เซนงงงวย หาการ์ดที่หายไป เขาคิดว่ามันตกอยู่บนพื้นก็เลยก้มลงเก็บ..
"คุณไม่ต้องหามันหรอกครับ มันอยู่ในดูเอลบราเซอร์ของคุณ ให้คุณกดที่รูปสี่เหลี่ยมสีเขียวในเมนูสวมใส่นะครับ"
เซนได้ยินเช่นนั้นก็ยังทำหน้าสงสัยอยู่ แต่ก็ทำตามที่เขาบอกกดที่สี่เหลี่ยมสีเขียว ทันทีที่กด เมนูก็เปลี่ยนไปเป็นพื้นที่วางที่มีการ์ดดูเอลมอนสเตอร์ใบนั้นวางอยู่ การ์ดใบนั้นคือเวทมนตร์สวมใส่ "ดาบในตำนาน(Legendary Sword)" "แล้วยังไงต่อละ?" เซนถาม
"กดที่การ์ดใบนั้นเลยครับ จาดนั้นเลือกตัวเลือกสวมใส่"
เซนทำตามที่บอก การ์ดดาบในตำนานหายไปจากเมนู คราวนี้มันไปโผล่อยู่ด้านหลังของเขา
"เท่ห์ ชะมัด ดาบของฉันสุดยอด" เขาชักดาบจากด้านหลังออกมาถือเล่น ถือควงไปมาอย่างสนุกสนาน
"อาวุธเป็นสิ่งจำเป็นในการต่อสู้ อย่างมีผมบอกก่อนหน้านั้น การเลือกใช้อาวุธที่มี จะทำให้คุณมีชัยมากขึ้น เครื่องสวมใส่อื่นๆ ก็เช่นกัน ย้อนกลับไปยังเมนูก่อนหน้าด้วยครับ"
เซนกดย้อนกลับไปดูพบว่าการ์ดดาบในตำนานอยู่ช่องที่เขากดก่อนนั้น และต้องช่องอาวุธด้านล้างก็มีชื่อการ์ดดาบในตำนานและยังแสดงรายละเอียดอื่นๆ นั้นคือการเพิ่มพลังโจมตีและพลังป้องกัน
Weapon | Legendary Sword [Spell] ATK + 300 DEF + 300 |
"จากที่คุณเห็น การ์ดที่คุณสวมใส่อยู่จะมาปรากฏในช่องสี่เหลี่ยมที่อยู่ในวงแหวนนั้น ตามตำแหน่งต่างๆ สังเกตจากสีข้อความด้านล่างกับสีของสี่เหลี่ยม การ์ดที่คุณสวมก็จะมาปรากฏตามส่วนที่ระบุไว้นั้นเอง หากการ์ดใบนั้นมีความสามารรถที่คุณจะได้รับ มันก็แสดงในช่องที่รายละเอียดการ์ดใบนั้นด้วย"
" โอเค ฉันเข้าใจแล้ว จบหรือยัง ฉันชักจะเบื่อแล้วนะ ขอแบบสั้นๆ ได้ไหม? มันทำให้นึกถึงวิชาประวัติศาสตร์ยังไงก็ไม่รู้" เซนบอกเขา ด้วยท่าทางแบบว่า ไม่ไหวแล้ว...
"งั้นผมจะอธิบาย เฉพาะอันที่สำคัญสำหรับผู้เริ่มเล่นแล้วกันนะครับ ย้อนกลับเมนูเริ่มต้นเลยครับ ผมจะอธิบายระบบภารกิจ"
เซนไปที่เมนูภารกิจ ไม่มีอะไรความว่างเปล่าในเมนู
"แล้วไงต่อละ"
ไคบะแมนส่งการ์ดบางอย่างให้กับเขา มันหายเข้าไปในบราเซอร์เหมือนกับการ์ดก่อนหน้านี้ แล้วมาปรากฏในเมนู เซนกดเข้าไปดูการ์ด การ์ดใบนั้นคือ การ์ดมอนสเตอร์แต่ถว่ามันกลับแตกต่างๆ ชื่อของการ์ดเขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า "Beginning Tutorials" แทนที่จะเป็นธาตุมอนสเตอร์แต่เป็นสิ่งอื่นที่เขียนว่า "ภารกิจ" มีเลเวลอยู่ที่ 1 มอนสเตอร์ที่อยู่ในการ์ดดูเหมือนจะเป็น "คุริโบ้" คำอธิบายการ์ดด้านล่างเขียนว่า
"[ภารกิจ]
เอาชนะ คุริโบ้
EXP/120 SIL/100"
"มันหมายความว่ายังไงการ์ดใบนี้ คุณไคบะแมน?"
"นั้นคือภารกิจยังไงละครับ การ์ดใบนั้นจะบอกภารกิจที่คุณจะทำ สิ่งที่คุณต้องทำจะอยู่ในคำอธิบายของการ์ดใบนั้นแล้ว และแน่นอว่า ทำงานก็ต้องไดค่าตอบแทน คุณจะเห็นสิ่งที่มาแทนที่พลังโจมตี/ป้องกันของมอนสเตอร์
EXP คือค่าประสบการณ์สำหรับพัฒนาเลเวลของคุณ เมื่อคุณได้ค่าประสบการณ์ครบตามจำนวนที่เลเวลนั้นๆ ต้องการ คุณก็จะสามารถเพิ่มเลเวลของคุณเองได้
SIL นั้นคือเงินรางวัล มีอยู่ 2 สกุลเงินด้วยคนกันคือ เหรียญเงิน(Silver Coin[SIL]) และเหรียญทอง(Gold Coin[GOL]) โดยที่เงินในเกมนี้จะนำไปซื้อการ์ดหรือใช้บริการอื่นๆ ในเกม โดยอัตราการแลกเปลี่ยนคือ 10000 เหรียญเงินเท่ากับ 1 เหรียญทอง
นอกจาก 2 อย่างกล่าวข้างต้น ผู้เล่นอาจจะได้รับการ์ดด้วย แตจะระบุในช่องคำอธิบายแทน"
"ออ อย่างนี่นี้เอง แล้วฉันจะไปหา...คุริโบ้ได้ที่ไหน" เซนถามแล้วมองไปรอบทุ่งหญ้านี้ ไม่มีอะไรเลย นอกจากพวกเขาสองคน
"อยู่นี้ไงครับ" ไคบะแมนบอกพร้อมกับเสกการ์ดออกมาอีกครั้งแล้วขว้างมันลงพื้น การ์ดใบนั้นกลาย "คุริโบ้"
ถ้าคนไม่สังเกตอะไรมาก ก็คงไม่แปลกใจนัก เพราะลิดวิชั่นที่ใช้ในดูเอลมอนสเตอร์ก็จำลองรูปร่างมอนสเตอร์แบบนี้ออกมาแทบจะเหมือนจริง แต่ถว่าความรู้สึกของคุริโบ้ตัวนี้มัน มันดูเหมือนมัชีวิตจริงๆ ไม่ใช่เพียงภาพจำลอง เซนจ้องดูมันกระพริบตาและกลิ้งตัวไปมาเพลิน ไคบะแมนได้ต้องเรียกเขา
"นี้ไงละครับ คุณต้องเอาชนะคุริโบ้ตัวนี้ ด้วยมอนสเตอร์ไฟติ้ง"
"แล้วมันสู้อย่างไงละ?"
"การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้วครับ......."
จบประโยคนั้น ดูเอลบราเซอร์ของเซนก็ปิดเมนูเอง ข้อความที่ฉายด้วยแสงสีแดง ก็ปรากฏขึ้นแทน ข้อความเขียนว่า "Fighting... Start" จากนั้นข้อความก็เปลี่ยนเป็นตัวเลขจำนวน 1000
คุริโบ้ที่นอนกลิ้งอยู่บนหญ้าก็ผงาดขึ้นมาจ้องเขาด้วยสายตาดุร้าย มันกระโดดพุ่ง เซนไม่ทันตั้งตัว กระเด็นล้มลงกลิ้ง ตกลงไปในเนินหญ้า
"โอ๊..โอ๊ย นี้มันอะไรกัน" เขาครางเพราะหลังไปกระแทกกับพื้น ตัวเลขบนบราเซอร์ลดลงเหลือ 800
ไคบะแมนยืนอยู่บนเนินข้างบน ดูเหมือนเขาจะสั่งให้คุริโบ้หยุดโจมตี แต่มันตั้งท่าพร้อมจะพุ่งเข้าใส่เขาเสมอ
"ผมจะอธิบายไปพร้อมกันๆ เลยนะครับ การต่อสู้นี้คือมอนสเตอร์ไฟติ้ง คุณคือมอนสเตอร์ที่ต้องสู้กับมอนสเตอร์ มอนสเตอร์ที่การต่อสู้ด้วยนั้น จะอยู่ในรูปแบบโจมตีและป้องกัน นั้นก็แปลว่า ถ้าพลังโจมตีมอนสเตอร์ที่โจมตีนั้นน้อยกว่าพลังป้องกันของมอนสเตอร์ที่ถูกโจมตี ก็จะไม่สามารถสร้างความเสียหายให้มอนสเตอร์ตัวนั้นได้ พลังชีวิตของคุณจะแสดงอยู่บนบราเซอร์นั้น หากมันเหลือ 0 เท่ากับคุณแพ้การต่อสู้และสูญเสียค่าประสบการณ์ที่มีอยู่ 10% แต่ถ้าหากคุณทำให้คุริโบ้พลังชีวิตเหลือ 0 คุณก็จะได้รับชัยชนะ ได้ค่าประสบการณ์และอาจจะได้อย่างอื่นด้วย
พลังชีวิตของมอนสเตอร์ที่คุณสู้อยู่ จะมีหลักการคำนวณดังนี้
พลังชีวิตของมอนสเตอร์ | |
Level | HP |
1 - 4 | Def + (Lv x 100) |
5 - 6 | Def + (Lv x 500) |
7 - 8 | ATK+Def+ (Lv x 500) |
9 - 12 | ATK+Def+ (Lv x 1000) |
Rank | HP |
1 - 3 | ATK+Def+ (Rank x 200) |
4 - 6 | ATK+Def+ (Rank x 800) |
7 - 9 | ATK+Def+ (Rank x 1200) |
10 - 12 | ATK+Def+ (Rank x 2000) |
และแน่นอนว่าพวกมันก็มีค่าสถานะเช่นเดียวกับคุณ มีกลักการคำนวณดังนี้
Status | หลักการคำนวณ |
HP Rest. | เริ่มต้นที่ 10/Sec เพิ่มขึ้น 10 ต่อ Level(100 ต่อ Rank) |
Critical Hit | เริ่มต้นที่ 10% เพิ่มขึ้น 4% ต่อ Level(5% ต่อ Rank) |
Attack Speed | 5% ต่อ Level (10% ต่อ Rank) |
Move Speed | 10% ต่อ Level (20% ต่อ Rank) |
Evasion | 4% ต่อ Level (8% ต่อ Rank) |
การต่อสู้ ก็ใช้พลังและเทคนิค คุณสามารถที่ทำอะไรก็ได้ให้ชนะมัน อย่าเปิดช่องโหว่ให้ศัตรูเห็น ไม่งั้นคุณจะเสียเปรียบ การต่อสู้เปรียบเสมือนการต่อสู้ของจริง" ไคบะแมนอธิบายจบ แสงสีขาวจากท้องฟ้าส่องสว่างมาสู่เขา เขารู้สึกถึงอะไรบ้างอย่าง มันรู้สึกดีมาก ราวกับมีพลังมากมาย ไหลเวียนอยู่
"ผมจะให้บัฟแก่คุณ เพราะตอนนี้คุณอยู่ในระดับที่ 0 ไม่มีค่าสถานะทพอสำหรับการต่อสู้นี้ เอาละครับผมจะปล่อยคุริโบ้แล้ว คุณมองเห็นพลังชีวิตของมันเหนือหัวของมันนะครับ"
เซนเห็นตัวเลขสีเขียวเหนือหัวคุริโบ้ 300 นั้นคงจะเป็นพลังชีวิตของมัน ไคบะแมนทำการปล่อยตัวมัน มันพุ่งเขาใส่เขาทันที คราวนี้ เซนไม่ประมาทอีกแล้ว เขาชักดาบออกมา ตั้งท่าพร้อมปะทะ
คุริโบ้พุ่งเข้ามาแล้ว ด้วยความเร็วสูง
"แบบนี้คงต้องลองดู" เซนกระโดดพุ่งเข้าใส่เช่นกัน ความเร็วเขาเหนือกว่า เร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้นนนนนน...... ถึงแล้ว ทั้งสองจ้าตากัน ระยะที่สามารถกวาดดาบได้ เซนกวาดดาบใส่คุริโบ้ด้วยความรวดเร็ว.........
คมดาบปะทะ เข้ากับตัวคุริโบ้อย่างเต็มที่ คุริโบ้กระเด็นไปไม่ไกลนัก นอนซมอยู่ที่พื้น พลังชีวิตของมันลดลงเหลือ 100
มันลุกขึ้นมาพุ่งเข้าใส่เข้าอีก เซนตั้งท่ารับ กระโดดเข้าไปฟันมัน แต่ดูเหมือนว่า เขาอะไรบางอย่างผิดปกติ
"การ์ดเวทมนตร์!" บนหัวของคุริโบ้มีการ์ดเวทมนตร์ปรากฏออกมา การ์ดใบนั้นคือ "เพิ่มจำนวน(Multiply)"
คุริโบ้ มีห้าตัว พวกมันแยกกัน และเข้าโจมตี คุณทิศทาง เซนหลบได้เกือบทั้งหมด แต่หลบไม่พ้นตัวข้างหลังเขา เขาโดนกระแทกเต็มๆ นอนไปกองกับพื้น
"นี้มันอะไรกันเนี่ย ใช้เวทมนตร์ได้ด้วย โอ๊ย ความเจ็บปวดนี้มันสมจริงเกินไปแล้ว" เขาคราง
"ถูกต้องครับ มอนสเตอร์ สามารถที่จะใช้ความสามารถพิเศษหรือการ์ดเวทมนตร์/กับดักได้ สำหรับความสามารถ ก็ตามผลของมอนสเตอร์ใบนี้ ถ้าหากมี แต่ถ้าในส่วนของเวทมนตร์/กับดักละก็ ใช้ได้ไม่เกินห้าใบ เวทมนตร์นั้นสามารถใช้ได้ในทันที แต่กับดักจำเป็นต้องมีการต่อสู้เกิดขึ้นเสียก่อนถึงจะเปิดใช้งานมันได้ สำหรับผู้เล่นก็สามารถใช้ได้เช่นกันในต่อส็ คุณสามารถเลือกการ์ดจากในเด๊คของคุณ มาเซ็ทคว่ำไว้มากสุดห้าใบหรือตามจำนวนช่องเท่าที่คุณทำการเปิดใช้งานไว้แล้ว ตอนนี้คุณจะมีแค่หนึ่งช่องเท่านั้นในตอนนี้ เอาละครับ รับการ์ดนี้ไป" ไคบะแมนพูดอยู่ข้างหลังเขา เขาสั่งให้คุริโบ้หยุดโจมตี และส่งการ์ดหนึ่งใบลงไปในบราเซอร์ของเขา
บราเซอร์ทำการแสดงอย่างสิ่งอื่นใต้พลังชีวิต มันคือการ์ดเวทมนตร์ที่ไคบะแมนส่งให้เขา การ์ดใบนี้คือ "เทศกาลเก็บเกี่ยวโทเคน(Token Thanksgiving)"
"เยี่ยม เอาละนะ ถึงเวลาเอาคืนแล้ว" เซนพูดด้วยรอยยิ้ม คุริโบ้ทั้งห้าหลุดการควบคุม พุ่งเข้าโจมตีเขารอบทิศทาง
เซนทำการกดใช้การ์ดที่บราเซอร์ เวทมนตร์ทำงาน "เทศกาลเก็บเกี่ยวโทเคน" ทันใดนั้น...
ลำแสงพุ่งออกมาจากบราเซอร์ ไปยังคุริโบ้อีกสี่ตัวรอบๆ เขา คุริโบ้เหล่าโดนลำแสงเข้าเต็มๆ พวกมันสลายทันที ผุ่นละอองของพวกมัน พุ่งเข้าหาเซน พลังชีวิตที่เสียไปของเขา กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ด้วยผลของเวทมนตร์ ตอนนี้พลังชีวิตของเขาเท่ากับ 4000
ตอนนี้เหลือคุรืโบ้อยู่ตัวเดี๋ยว ตอนนี้มันอยู่ในสภาพตกใจ เซนง้างดาบพร้อมฟัน กระโดดขึ้นเหนือหัวแล้วฟันผ่าขาดสองท่อน คุบิโบ้ถูกทำลาย ร่างของสลายและก้อนพลังงานสีเขียวก็ลอยมาหาเขา บราเซอร์แสดงข้อความใหม่ฉายด้วยแสงสีเขียวว่า "EXP +120 -> Training Level"
"มันหมายความว่ายังไงละเนี่ย ไคบะแมน ไม่เห็นเลเวลของฉันจะขึ้นเลย" เซนถามไคบะแมนที่เดินมาหาเขา
"เมื่อผู้เล่นได้ค่าประสบการณ์ครบตามที่เลเวลนั้นต้องการ จะต้องทำภารกิจเปลี่ยนเลเวลซะก่อน จึงจะสามารถเพิ่มเลเวลของตัวเองได้"
"แล้วไหนละ ภารกิจที่ว่า?" เซนถาม
ไคบะแมนส่งการ์ดใบใหม่ ให้กับเขา เซนเปิดดูมันคือการ์ดภารกิจ แต่เป็นใบสีส้มเหมือนมอนสเตอร์เอฟเฟ็ค ชื่อการ์ดคือ "Level 1 - Duelist" ภารกิจเลเวล 1 ที่มีรูปมอนสเตอร์คือ ไคบะแมน! สิ่งที่ต้องคือ "เอาชนะไคบะแมนในการดูเอล!" แต่ภารกิจนี้มีรางวัลอย่างอื่นนอกจากค่าประสบการณ์กับเงินด้วย นั้นคือ การ์ดคุริโบ้ที่เป็นยูเนี่ยน 1 ใบ" เซนดูการ์ดอยู่นิ่งซักครู่ แล้วหันหน้าขึ้นมาถามไคบะแมน
"จะให้ฉันสู้กับนายเนี่ยนะ แต่ฉันไม่มีเด๊ค ฉันจะดูเอลได้ยังไง!" เอาพูดเสียงดังในท่าทางตกใจ
ทันใดนั้น ก็มีเด็คการ์ดสามสำรับโผล่ขึ้นมาต่อหน้าเขา สำรับหนึ่งถูกห่อด้วยด้วยผ้าสีแดง สำรับหนึ่งถูกห้อด้วยผ้าสีน้ำเงิน และอีกสำรับหนึ่งถูกห่อผ้าสีเหลือง
"เอาละครับเชิญเลือกเด๊คมาหนึ่งเด๊ค เด๊คนั้นจะเป็นของคุณโดยถาวร การ์ดที่คุณมีจะการ์ดสำหรับผู้เริ่มต้น จะสุ่มเด๊คให้ผู้เล่นใหม่ทุกครั้ง มีโอกาสน้อยมากที่ผู้เล่นจะมีเด๊คเหมือนกัน"
"แต่ฉันไม่รู้จักเด๊คนี้เลยนะ มีเวลาให้ศึกษาไหมละ?" เขาถาม
"แน่นอนครับ คุณพร้อมเมื่อไร ผมรออยู่ตรงนี้"
เมื่อไคบะแมนตอบแบบนั้นเขาจึงเลือกเด๊คสีเหลือง..........
"ถึงเวลาที่ฉันจะต้องออกโรงแล้วซินะ.........." เสียงเด็กผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น.......
เวลาในเกม ..................................... 1 ชั่วโมง 35 นาที
เวลาโลกปัจจุบัน .............................. 16.01 น.
จบแล้วครับ สำหรับตอนที่ 1 ช่วย Comment วิจารณ์การเขียนของผมดด้วยนะครับ ว่า ดี ไม่ดี ห่วยบรรลัย ไปตายซะ อะไรก็ว่าไป ขอขอบคุณที่คุณอ่านนะครับ
